Studeren op 50 is (top)sport

Ik heb een boekentas gekregen van mijn lief ….. en dat is misschien wel het mooiste cadeau dat ze me ooit gekocht heeft . Niet alleen omdat ik hem mooi vind … maar vooral omdat dit bewees dat ze de melodie had gehoord …. de toonladders begreep en het dansen kon plaatsen.
Nietzsche zei “dansen lijkt gek voor éénieder die de muziek niet hoort”. En inderdaad , dat is zo.
De muziek die iemand hoort , bij een nieuwe uitdaging , en die hem doet dansen , wordt niet steeds door iedereen gehoord, en het dansen dus niet begrepen.
Waarmee ik enkel maar wil zeggen dat steun , begrip, enthousiasme en meedenken van je naaste omgeving heel belangrijk is in elk “buiten het kader denken”. En ik prijs me gelukkig , want behoorlijk wat mensen uit mijn omgeving konden het dansen plaatsen. Dus bij deze een warme oproep om” buiten kader denkers” het voordeel van de twijfel te gunnen want soms lijkt dansen inderdaad gek als je de muziek niet hoort.

Maar intussen zijn we dus twee weken student en is het tijd voor de tweede korte blog :

“studeren op 50 is (top)sport”
Godverdomme wat een snelheid , wat een vermoeidheid , wat een geloop, wat een concentratie….. en vooral ook wat een plezier , voor iedereen zich vragen gaat stellen.
Vanaf dag één heb ik gemerkt waar meerdere mensen me voor gewaarschuwd hadden. Als je het studeren niet onderhoudt in de loop der jaren , wordt het moeilijker En onderdelen van je lichaam (of het nu spieren of hersenen zijn) die je niet traint , worden stroever.
Dus beweging (op elk vlak) werkt ! (deze heb ik even geleend van Barbara Torfs , bedankt Babs !)
Het gaat snel in de cursus (en dan wordt er nog best veel uitleg en logica bij gegeven !) en vooral het thuis terug verwerken van die leerstof duurt lang ….. Maar ik leer (terwijl ik studeer) …. Er zal nog behoorlijk wat oefening nodig zijn , er zal nog gezweet worden in mijn hoofd , maar gaandeweg vertrouw ik op gezond verstand , herhaling en oefening …. En dan moet dat lukken.
Ik stel me dan ook de vraag of we als maatschappij niet iets moeten veranderen aan ons denken over studeren ….
• We worden allemaal ouder
• We moeten dus uiteraard ook allemaal langer werken (en dat is logisch!)
• Meer en meer mensen komen al eens limieten of een ‘gebeurtenis’ tegen
• De verwachtingen naar mensen op de werkvloer , qua kennis , denkpatronen en flexibel denken wijzigt
• De job omschrijving verandert sneller en sneller
• We horen regelmatig over levenslang studeren
Is het dan geen idee om mensen standaard de mogelijkheid te geven om een time-out te nemen tijdens de carrière , niet om verlof te nemen , niet om een wereldreis te maken en ook niet om een sabbatjaar te nemen , maar om te studeren !?
En volgens mij hoeft dat niet steeds rechtstreeks te maken hebben met de huidige job . Na die studie kan je terug naar de sector / job die je had ,of krijg je de mogelijkheid om een volledig nieuwe uitdaging aan te gaan (in een knelpuntsector ?).
Ik weet het , het is een open idee , zonder berekeningen , zonder alle consequenties te onderkennen , maar toch een basis voor mij om eens over na te denken.

En studeren op 50 is dus sport …. Pas binnen drie jaar zal ik hopelijk een amateur (top)sporter zijn , maar intussen lijkt het dat de “studeer”endorfines door mijn lijf vliegen en dat maakt een mens dus ook echt gelukkig

Advertenties

Er moet een eerste keer zijn

Laatst hoorde ik Martin Heylen zeggen dat je op het einde van je leven waarschijnlijk meer spijt zult hebben van de dingen die je niet deed en wel wou doen in je leven , dan van de fouten die je gemaakt hebt tijdens dat leven.

En dat is verdomd zo waar !!!

Een blog schrijven , terug studeren op latere leeftijd …. Waren dat dingen waarvan ik vreesde ooit spijt te hebben als ik ze niet deed … nee …. vermoedelijk niet. Maar de situatie, een kronkel (?) , de samenloop van omstandigheden , mijn eigen persoonlijkheid , gesprekken,  de gebeurtenis (zo zal ik de burn-out verder noemen in de blog ) …. Die maakten dat ik weer ga studeren , en bloggen en wie weet welke andere stappen ik nog neem ……

Ben ik “een ervaringsdeskundige”?  NEEN . Ik ben “een belever” zoals iedereen er één is , en ik ben geen begeleider , geen psycholoog (ik ken er wel een heel goede), geen raadgever en ik heb ook momenteel zeker niet de intentie om dat te zijn !

Kan ik goed schrijven , ben ik een goede student , zullen er mensen geïnteresseerd zijn in mijn schrijfsels , dat weet ik niet. En dat is niet de basis van dit alles.

De basis is dat het leven hopelijk lang genoeg duurt om dingen anders te doen , om buiten het kader te denken, om al doende te leren en , zeer belangrijk , om te weten dat er meer mogelijk is dan je zelf verwacht of mogelijk acht op bepaalde momenten in het leven.

Ik zal schrijven over studeren op latere leeftijd , over onverwachte opportuniteiten , over tegenslagen en mogelijkheden. Ik hoop dat de lezers gewoon genieten van de schrijfsels , reageren , verbeteren en discussies aangaan met anderen , met zichzelf , met mij.

Daar de belangrijkste zaak momenteel studeren is , zal ik maandelijks één blog schrijven .

En die eerste verschijnt nu !

Het begin : reflecteer en geloof …..

Wat je begin ook is , het hoeft immers niet de gebeurtenis te zijn,  is al gelijk. Je komt op bepaalde momenten voor keuzes te staan en die maken dat je ondersteuning , coaching en de overheidsadministratie nodig hebt…. en een beetje van aanpakken weet (waarmee ik bedoel dat niets vanzelf komt , maar dat je ook niet moet overlopen van zelfvertrouwen om aan iets te kunnen beginnen (dat zelfvertrouwen groeit trouwens hoe verder je gaat)).

Begeleiding en overheidsadministratie , laat dat nu net de dingen zijn , waarin ik weinig geloofde in het verleden.

Maar vandaag weet ik beter.  En ik leerde heel snel !!

Ik raad dus eenieder (werkgever , werknemer , student , werkloze , huisvrouw , huisman, bediende of arbeider ,etc ….) aan om op tijd en stond reflectie-momenten in je (professionele) leven in te lassen. Bij mij werd die reflectie een loopbaan-coaching (misschien wat laat , want ik had de gebeurtenis reeds beleefd ) en daar kwam onder andere uit dat de verkoop mij enorm lag en dat studeren en het roer eens volledig omgooien ook een zeer belangrijke optie was.( Let op : het is niet de loopbaancoach die  stuurt , maar mijn eigen vragen , opmerkingen en verwachtingen die mij stuurden….) als je een loopbaancoach zoekt (dat kan via loopbaancheques en om de zes jaar) ken ik iemand die mij heel goed lag( maar misschien is voor iedereen heel persoonlijk).                                                                                                                                                                             Dus punt één : REFLECTEER eens op tijd en stond

Studeren werd mijn overtuigde keuze…. En dan de praktijk.

Ik heb steeds gedacht dat overheidsdiensten logge apparaten met uitgebluste mensen waren …. Maar de mensen van VDAB Lier en Antwerpen hebben mij getoond dat ze (met een gemotiveerd iemand voor zich) die” extra mile” wel lopen , dat ze een dossier snel en correct opvolgen , zich inzetten en mee denken.                                                                            Aan eenieder die denkt dat hij of zij het niet kan , de administratie , dat geloop , etc ….. dat is helemaal niet waar! Uiteraard wordt er ook van jou verwacht dat je je inzet , dat je de “extra mile” loopt en dat je (op)volgt ….  Maar dan lukt het wel !                                                                                                                                                                                                              Dus punt twee : GELOOF in de begeleidingen en de (overheids)diensten.

Uiteraard heb ik wat stappen overgeslagen in het volledige proces (en voor wie meer uitleg wenst , geeft maar een seintje) ….

Maar het kan ! lees maar de volgende maanden …… bedankt en tot ziens ….